Buigen & Regenbogen
Wanneer Mathilde een stapel oude brieven erft, beseft ze al snel dat ze goud in handen heeft. Ze duikt de geschiedenis van haar familie in en besluit er een roman van te maken. Via vier generaties vrouwen ontvouwt zich een kroniek die negen decennia beslaat. Centraal staat de impact van de Tweede Wereldoorlog en de vernietigende gevolgen van narcisme in haar familie. In de jaren ‘30 van de vorige eeuw probeert moeder Magda met hard werken haar gezin draaiende te houden. Als dochter Sophia met haar kersverse echtgenoot naar het verre Nederlands-Indië vertrekt, houden ze via brieven contact, tot de oorlog dat onmogelijk maakt. Sophia’s dochter leert al jong te buigen voor de jap. Getekend door haar kampervaring belandt Josephina in een huwelijk waarin ze opnieuw diep buigt voor de macht van liefdeloosheid. Mathilde beseft dat zowel in gevangenschap als in vrijheid, God Zich over ieders leven buigt als een regenboog van liefde, trouw en troost. Ze laat haar leven door God ten goede leiden en schrijft, doorspekt met haar eigen gevoelens en gedachten, de bewogen geschiedenis van haar familie.
De auteur
Leonie Bouwman
Saskia Schouten –
Magda, Sophia, Josephina en Mathilde zijn vrouwen uit een Nederlandse familie van wie de geschiedenis zich voor een deel in Nederlands-Indië afspeelt. De roman die gebaseerd is op de correspondentie uit de familie van de auteur bestaat voor een deel uit brieven, die letterlijk zijn verwerkt in het verhaal. Dat maakt het extra boeiend, je blijft doorlezen.
Josephina, die al jong heeft leren buigen voor onrecht (de Japanners in de Tweede Wereldoorlog) trouwt een narcistische echtgenoot. In haar streven naar overleven, maakt ze zichzelf wijs dat haar man toch goed voor haar zorgt. Door altijd zijn kant te kiezen, raakt ze de liefde uit het oog met alle gevolgen van dien.
Het verhaal speelt zich deels in het heden en in het verleden af, maar door de duidelijke indeling is dit geenszins storend. De auteur neemt de lezer mee in de subtiele manier waarop het een narcist lukt om veel mensen een rad voor ogen te draaien, en hoe het hem lukt zijn slachtoffers aan zich te binden.
De titel verwijst naar de Japanners waar de personages voor moeten buigen en naar de regenboog als een symbool voor de hoop op God.
Jeannette van Vuren –
Recensie Buigen en regenbogen Leonie Bouwman
Ik keek echt uit naar het boek ‘Buigen en regenbogen’ van Leonie Bouwman omdat het over meerdere generaties vrouwen gaat. De nieuwe cover geeft een kijkje in de onderwerpen waar dit boek over gaat en is een grote verbetering ten opzichte van de oude cover. Het nodigt uit om in het boek te duiken en het verhaal te gaan beleven.
De hoofdstukindeling is als kleine verhaaltjes die je doen verlangen naar het hele verhaal. Vol goede moed stortte ik mezelf in deze roman. Het was inkomen, het verhaal pakte me niet meteen. Hoe meer bladzijdes ik omsloeg hoe minder plezier ik in het lezen had. Het verhaal is heel gedetailleerd en compact geschreven waardoor je continue je aandacht erbij moet houden. Ik ervaar dit als een vermoeiende vorm van lezen waarbij ik om een gegeven moment de aandacht verlies. Dat gebeurde ook bij Buigen en regenbogen. Wanneer ik merk dat ik stukken ga overslaan is het tijd om te stoppen. De lijn van het verhaal is moeilijk te volgen mede door de afwisseling van personen en tijden. Rondom het onderwerp narcisme had ik meer diepgang en concrete voorbeelden verwacht mede omdat ik er meer over wilde weten. Jammer want de achterflap van het boek en de nieuwe cover spraken mij zeker aan!
Aartie –
Wat bijzonder om zo door het lezen van dit boek te mogen delen in de geloofservaringen van al deze bijzondere vrouwen. Nog mooier om te weten dat de verhalen gebaseerd zijn op de werkelijkheid. Wat ik ook heel erg mooi vind is dat Leonie zich zo kwetsbaar heeft durven opstellen. Daar is toch echt wel lef voor nodig. En dat heeft ze gekregen. Een getuigenis op zich! Dank aan Leonie voor dit mooie, bemoedigende boek. Juist in deze tijd een houvast om te weten dat we nooit alleen zijn!
HannekePott –
Ik heb met veel interesse het boek ‘Buigen en regenbogen’ gelezen. Ik vond het indrukwekkend om het leven van vier generaties vrouwen te lezen, die het niet gemakkelijk hebben gehad en ieder op hun eigen manier wisten te overleven. Boeiend beschreven door Leonie. Heel mooi, de titel van dit boek.
Waar je ook gaat in je leven en hoe diep je soms gebukt moet gaan, kijk op naar de regenbogen om eraan herinnerd te worden dat God zich buigt over je leven.(Zin uit het boek)
Een aanrader.
Diane’s Boekenhoekje –
Leonie Bouwman heeft is een actieve, creatieve vrouw die voor ze Buigen en regenbogen schreef het boek De scherven van mijn vader heeft geschreven.
Zij is degene die de brieven vond en er dit boek over schreef.
Mathilde vindt tijdens het leeghalen van het huis van haar ouders een oud kastje met heel veel brieven. Deze brieven staan centraal in het boek dat Leonie Bouwman erover schreef. Maar eerst maken we kennis met Josephina en haar man Hendrik die in Spanje wonen.
Haar oma Sophie vertelt in het begin al dat ze leeft met een groot geheim waar haar man nooit achter mag komen. Dat wekt de nieuwsgierigheid van de lezer.
Leonie Bouwman heeft door dit boek aan de lezer laten zien wat de kracht en de meerwaarde is van geschreven brieven. Ze heeft veel van de brieven letterlijk verwerkt in het verhaal en zo de lezer meegenomen in de geschiedenis van haar familie met grote gebeurtenissen zoals de Tweede Wereldoorlog. Haar oma werd gevangen genomen door de Japanners en maakte verschrikkelijke dingen mee die generaties later nog doordenderen in familierelaties en omgaan met situaties die je tegenkomt. Door middel van de brieven, aangevuld met verhalen uit Nederland en Nederlands- Indië, hoe de brieven ontvangen en herlezen en gedeeld worden (of niet). Hoe misverstanden worden uitgesproken op papier en hoe de grote wereldgeschiedenis klein wordt in de vorm van hanenpoten en buitenlandse postzegels.
Voor de lezer echter bij dit eigenlijke verhaal komt moet hij of zij wel een lange adem hebben. Gelukkig wordt die gevuld met mooie gedachtes en het verhaal over de weg die Mathilde cq Leonie heeft bewandeld om zover te komen om dit boek te schrijven. Ze maakt sprongen heen en weer in de tijd die zorgen dat er meer begrip zal komen voor de kern van dit verhaal. Het kan ook chaotisch overkomen maar mijn advies is: Doorlezen want pas nadat je het hele verhaal kent snap je de mooie boodschap die achterin het boek staat. Deze heb ik apart genoteerd zodat ik er met een glimlach aan terug kan denken. Jullie mogen het zelf ontdekken.
Tijdens het lezen en beleven van het verhaal van haar geschiedenis wordt Mathilde ook geïnspireerd tot het schrijven van gedichten die je raken en die anderen weer kunnen bemoedigen. Ik hoop op een gedichtenbundel van Leonie want ook deze schrijfkunst beheerst ze heel goed. Persoonlijk ben ik erg geraakt door het verhaal en haar gedichten en moest ik het boek regelmatig wegleggen. Niet te ver weg want ik bleef nieuwsgierig naar hoe het Magda, Sophia en Josephine verging, personages zo mooi beschreven, het voelt bijna als familie.
Leonie Bouwman laat met Buigen en regenbogen de kracht van het schrijven van brieven zien.
Wilma –
Een gemakkelijk leesbaar boek. Ondanks het thema met de nodige humor beschreven. Mooie tijdsindrukken. Prachtig zoals de schrijfster naar aanleiding van familiebrieven een roman heeft geschreven, waarbij ik persoonlijk veel opgestoken heb van de vaderlandse geschiedenis. Een aanrader!
Titia de Haan –
Recensie ‘Buigen & Regenbogen’ Leonie Bouwman
Nadat ik ‘De scherven van mijn vader’ van Leonie Bouwman in een adem had uitgelezen, was ik benieuwd naar haar veel dikkere roman ‘Buigen en Regenbogen’. Een heel ander boek met andere thematiek. Wel was er wederom de link met narcisme, een thema dat mij ook raakt en dat maakte mij nieuwsgierig.
Leonie heeft een knap staaltje werk geleverd. Ze laat totaal verschillende personages uit vier generaties tot leven komen elk met hun eigen ontwikkeling. Tegen de achtergrond van emigratie naar Nederlands-Indië, de Tweede Wereldoorlog en een huwelijk met een narcistische echtgenoot.
De ik-persoon van deze roman heet Mathilde. Er is een duidelijk link met de schrijfster zelf. Mathilde gaat op zoek naar de reden waarom niet alleen haar vader, maar ook haar moeder haar afwees en aan de kant van haar vader stond. En dat terwijl haar moeder niet gelukkig was met haar egocentrische echtgenoot die haar voortdurend opeiste en vernederde.
Niet toevallig erft Mathilde een stapel oude brieven van haar familie. Hieruit kan ze de levensverhalen van haar moeder en de generaties voor haar behoorlijk goed reconstrueren. Zo ontdekt zij de link tussen de ervaringen van haar moeder en oma in de jappenkampen en de keuze van haar moeder voor een echtgenoot waar ze niet gelukkig van werd. En dat terwijl er ook andere keuzes mogelijk waren.
Een groot deel van het boek bestaat uit een briefwisseling tussen familie in Nederlands-Indië en de familie in Nederland. Persoonlijk sprak mij dat minder aan. Het verhaal kabbelt voort, er gebeurt voor mijn gevoel weinig en heftige gebeurtenissen worden luchtig beschreven waardoor het voor mij niet spannend was. Dat maakte dat ik het boek toch weglegde en niet makkelijk weer oppakte. Misschien had dit korter gekund.
Tegelijk geeft dit gedeelte duidelijk weer dat het goede tijden waren en er vrolijkheid, positiviteit, liefde en warmte was in het gezin van de moeder van Mathilde. De oorlog heeft flink roet in het eten gegooid en behoorlijk zijn sporen nagelaten met grote gevolgen voor Mathilde. Daarin ervaart zij duidelijk dat God wel Zijn weg gaat met iedereen, ook met haar. Zo kan de geschiedenis worden omgekeerd naar iets positiefs en kan ze Zijn liefde toch tot haar laten doordringen. Het bewijs daarvoor is Zijn regenboog van trouw die boven de wereld staat en ook boven alle generaties en gebeurtenissen.
De schrijfster heeft grondig onderzoek gedaan en heeft een enorme stapel brieven op chronologische volgorde gelegd en weten te ontcijferen. Ik vind het bijzonder knap om daar een roman van te maken met verschillende verhaallijnen met onderlinge samenhang. Ze verstaat de kunst om sfeer te scheppen en te schilderen met woorden, je ziet alles voor je. Haar gedichten ondersteunen de boodschap die zij wil meegeven.
De identiteit van de schrijfster, die in de verdrukking is gekomen door het opgroeien met een narcistische vader en een afwijzende moeder, komt in deze roman nog meer tot uitdrukking dan bij ‘De scherven van mijn vader’.
Wilma Oosterhuis –
Wat een bijzonder boek over 4 generaties. Leonie vertelt op boeiende wijze over vrouwen in verschillende landen en verbindt geschiedenis en heden met elkaar. Mooi hoe ze waargebeurde verhalen tot leven brengt en aanvult met bedachte gebeurtenissen. Een verhaal wat je raakt en bijblijft. De titel geeft het boek zo goed weer: hoe diep je ook moet buigen in je leven door wat je meemaakt, je mag opkijken naar Gods regenbogen en ontdekken hoe Hij Zich vol liefde naar jou buigt.
Mariëlle –
Wat een mooi, emotioneel, en indrukwekkend boek, als je eenmaal begint met lezen, valt het niet mee om je nog ergens anders op te richten, gewoon in een ruk uitgelezen!
Corrie –
Wat blijft er uiteindelijk over van een leven? Het is alleen de liefde, of het gemis ervan. Door de decennia heen is dit voor mij de rode draad van het boek. Prachtig hoe de schrijfster uit een enorme stapel post deze personages tot leven wekt.
Johanna –
Een dik boek van ruim 500 pagina’s, maar voor je het weet heb je het gelezen want het boeit van begin tot einde.
Ik heb er van genoten en het achter elkaar uitgelezen.
Anneke Nagelhout –
Prachtig boek, ik heb er van genoten, het is behoorlijk dik maar ik vloog er doorheen !
Tegelijkertijd triest om in een huwelijk gevangen te zitten en niet onder de manipulatie uit kunnen komen. Met alle gevolgen van dien voor de kinderen, die komen er niet zonder beschadigingen uit.
Evenals haar vorige boek vond ik het zeer indrukwekkend en ontroerend.