Ben was als christen jaloers op zijn niet-christelijke vrienden

Dit artikel is je cadeau gedaan door CIP+ lid Jeffrey Schipper

“Ik zei Jezus te kennen, maar ik kende Hem niet. Het draaide eigenlijk alleen om mij.” Ben Griffioen groeide op met het christelijk geloof. Ook probeerde hij anderen te overtuigen van het bestaan van God. Maar het allerbelangrijkste ontbrak: een relatie met Jezus. Een belangrijke ontmoeting bracht daar verandering in, vertelt hij in zijn boek ‘Concreet leven met Jezus’. “Ik lees de Bijbel sindsdien niet omdat het moet, maar omdat ik God wil leren kennen.” CIP.nl sprak met Ben, momenteel actief als oudste en jongerenleider in de Evangelische Gemeente in Eemnes.

‘Het leek erop dat, als ik voor Jezus zou kiezen, ik niet meer mocht genieten van het leven!,’ schrijf je. Waarom dacht je dat?
“Ik ben opgegroeid in een christelijke omgeving. Lange tijd had ik het idee dat je je als christen op een bepaalde manier moet gedragen. Op een gegeven moment merkte ik dat mijn niet-christelijke vrienden meer vrijheid hadden dan ikzelf. En dat terwijl ik in de kerk hoorde dat we als christenen vrij zijn en mensen ‘in de wereld’ niet. Daardoor raakte ik in de war. Hoe moet ik daarmee omgaan? Achteraf weet ik waarom ik dat op die manier ervoer. Ik hing een religie aan en had geen relatie met God. Daardoor kon ik mijn geloof geen handen en voeten geven.”

En toch heb je met die vrienden zonder schaamte over je geloof gesproken…
“Klopt. Ze wisten dat ik christen was en bepaalde standpunten had als het gaat om seksualiteit en alcohol. We hebben samen vier keer vakantie gevierd in Spanje. Bij uitstek zijn dat gelegenheden om de vrijheid te vieren, maar ook diepgaande gesprekken te voeren. Regelmatig kreeg ik de vraag: ‘Wat houdt je geloof eigenlijk in?’ Vervolgens probeerde ik duidelijk te maken dat geloven best cool kan zijn. Ik heb hen zelfs een fantastisch boek ‘ik zal nooit meer huilen’ van Nicky Cruz gegeven. Daar waren ze echt van onder de indruk.”

En ondanks dat voelde je je schuldig en waardeloos. Hoe kan dat?
“Ik probeerde hen ervan te overtuigen dat God bestaat en dat Hij vrijheid geeft, maar ik ervoer dat zelf niet. Sterker nog, ik vond het christelijk geloof beperkend. In 2003 werd mijn relatie beëindigd. Mijn vriendin geloofde niet en na maanden aanmodderen besloten we ermee te stoppen. Toen was ik boos op God. ‘Ik heb een harstikke leuk meisje, maar door het geloof komen we niet tot elkaar.’ Niet lang daarna ging ik met mijn vrienden op vakantie naar Salou. Tijdens die vakantie heb ik met mijn vrienden veel over het geloof gesproken. Eén van die gasten heb ik zelfs een Bijbel gegeven.

Maar het leek alsof ik destijds twee persoonlijkheden had. Ik wilde hen overtuigen van het bestaan van God, maar tegelijkertijd was ik boos op Hem vanwege mijn stukgelopen relatie. Tijdens die vakantie heb ik uit frustratie al mijn principes overboord gegooid. Zo heb ik meerdere scharrels gehad en met één seks gehad, terwijl ik diezelfde avond onder het eten dag nog had verteld wie God voor mij is en dat ik niet aan seks voor het huwelijk deed, omdat ik dat wilde bewaren voor één iemand, mijn vrouw later. Ik voelde me een leugenaar en wist niet meer waar ik stond in mijn leven. Dat ik seks had gehad wist niemand. Ik durfde met niemand te delen wat er was gebeurd en hoe ik mij echt voelde, ook met God niet. Ik kan mij goed voorstellen dat mensen denken: ‘Ben, waar maak je je druk over?’ maar voor mij voelde dat niet zo. Aan de ene kant vertelde ik mooie verhalen over God en aan de andere kant leidde ik een leven dat er niet bij hoorde. Ik was een leugenaar.”

Op een gegeven moment heb je een mooi gesprek gehad met een vriend van je, André. Wat gebeurde er vervolgens?
“Hij is ooit van Zuid-Afrika naar Nederland verhuisd met het verlangen om jonge mensen te vertellen over God. Tijdens een conferentie ontmoette ik hem en hebben we mooie gesprekken gehad. We besloten om contact te houden. Ook tegen hem wilde ik mij sterker voordoen dan ik was, maar André prikte erdoorheen. Ik kon niet anders meer dan mijn verhaal delen. Vervolgens heeft hij mij God laten zien als een Vader die vergeeft en een relatie met mensen wil. André leerde mij dat ik keuzes mag maken op basis van een relatie met Hem, in plaats van regels te volgen die mensen mij hebben aangeleerd.

André zei onder andere: ‘Ik ben schuldig aan alle tien geboden. Dus mij kan je alles vertellen. Ik ben niet beter dan jij.’ Dat gaf mij zoveel vrijheid en openheid. Eindelijk kon ik eerlijk zijn over mijn fouten en worstelingen. Vervolgens hebben we samen gebeden dat alle schaamte- en schuldgevoelens weg zouden gaan. Ik gaf mijn hart opnieuw aan Jezus. Dat had ik al veel eerder gedaan. Als 11-jarig jongetje was ik gedoopt. Maar na dat gesprek met André en toen wij samen baden heb ik écht de keuze gemaakt om Hem te gaan volgen.”

Wat is het grote verschil tussen de Ben voor en na dat beslissende gesprek?
“Ik lees de Bijbel sindsdien niet omdat het moet, maar omdat ik God wil leren kennen. Voor die tijd was de Bijbel een muur, een moeten. Sinds dat gesprek met André ben ik de Bijbel gaan zien als een raam die opengaat richting God. Het leek wel alsof ik een soort ‘bril’ opgezet had gekregen. Een bril waardoor ik de Bijbelteksten die ik al zo vaak gehoord had nu opeens begreep. God gaf mij een honger naar het Evangelie die ik niet kan verklaren. Mijn relatie met God is sinds dat moment ook veel meer tweerichtingsverkeer. Voorheen was ik alleen aan het spuien en nu is mijn band met God veel meer in balans.”

Het verhaal van Ben toont aan dat je kunt weten wie Jezus is, maar dat nog niet wil zeggen dat je een relatie met Hem hebt. “André liet me een paar jaar geleden een plaatje van prinses Beatrix zien en stelde toen de vraag: ‘Ken je deze vrouw?’ Ik zei: ‘Tuurlijk ken ik haar, dat is de koningin!’ Hij lachte een beetje en zei toen: ‘O ja? Ik ken haar namelijk niet! Ik weet wie ze is, maar ik heb nog nooit een gesprek met haar gehad!’ Zo heb ik twintig jaar rondgelopen. Ik zei Jezus te kennen, maar ik kende Hem niet. Ik bad af en toe, maar het kwam niet verder dan alleen mijn hart luchten. Ik had geen relatie met Hem, het draaide eigenlijk alleen om mij.”

Er zijn veel christenen die worstelen met vragen over seks voor het huwelijk en het uitgaansleven. Wat heb je tot hen te zeggen?
“Ik geloof dat je heel voorzichtig moet zijn met je lijf, dat het een tempel van de Heilige Geest is. Seksualiteit is iets kwetsbaars en hoe mooi is het om die kwetsbaarheid samen met je man of vrouw te ontdekken en met niemand anders. We moeten al zoveel presteren in deze wereld. Bij seks gaat het niet om presteren of dat je geoefend bent. Het gaat om genieten en het ontdekken van intimiteit in al zijn kwetsbaarheid. Ik ben er dankbaar voor dat mijn vrouw zich voor mij heeft bewaard en ik ben er dankbaar voor dat zij mij vergeven heeft. Het huwelijk zoals God het heeft bedoeld symboliseert de relatie tussen Jezus (de Bruidegom, red.) en Zijn gemeente op aarde (de bruid, red.) en er is maar één God waar we met al onze kwetsbaarheid terecht kunnen. Daarom is mijn persoonlijke boodschap: ga er voorzichtig mee om. De uitleg waarom het beter is om te wachten met seks heb ik in mijn leven gemist. Niemand vertelde mij waaróm ik niet aan seks voor het huwelijk moest doen. Iedereen zei dat ik dat niet moest doen, maar niemand liet iets van zichzelf zien.”

Volgens Ben is dit de uitdaging van kerk- en jeugdleiders. “Laat je hart en worstelingen zien. Dat doet niet af aan de positie die je hebt. Het maakt je een nog krachtigere leider. Je mag je kwetsbaarheid niet alleen laten zien aan God, maar ook aan de mensen om je heen. Daardoor zien anderen: ‘Ook die leider heeft God nodig.’”

In zijn boek geeft Ben Griffioen praktische handvatten om te ontdekken hoe jij Jezus concreet kunt volgen in jouw leven en in deze bewogen en hectische tijd. Klik hier om het boek te bekijken of te bestellen.